رونالدوشیفتگی در تهران: خوب، بد، خالص!

به گزارش پایگاه خبری تولید و اقتصاد(تولید آنلاین)، اغلب واکنش‌ها در ایران به این صحنه البته منفی هستند و آلوده به مضامین نکوهیده‌ای که طرفداران کریستیانو رونالدو و مشتاقان تماشای او از نزدیک را مورد تمسخر قرار می‌دهند. البته بسیاری پا را فراتر می‌گذارند و با تعمیم حدود هزار طرفدار فوق‌ستاره پرتغالی به بخش بزرگ‌تری از مردم، یک خود تحقیری همگانی را رقم می‌زنند.

برای این گروه که البته شاید چندان هم فوتبالی نباشند، معرفی بازیکنی که روز گذشته حدود هزار نفر را در هتل و ورزشگاه ازادی به خود جلب کرد، خالی از لطف نیست: کریستیانو رونالدو دارنده ۵ توپ طلا، برترین گلزن ملی فوتبال دنیا، برنده ۵ لیگ قهرمانان اروپا و البته قهرمان سابق لیگ انگلیس، اسپانیا و ایتالیاست که شاید حتی یک کتاب هم برای مرور جوایز و جام‌های او کم باشد. همچنین او بیشترین تعداد دنبال‌کننده را در اینستاگرام دارد. شاید این پاراگراف، برای آنهایی که از عبارت «رونالدو کیه؟» استفاده می‌کنند، کافی باشد اما کافی است یک لحظه تصور کنید که تمام طرفداران کریس روزها و شب‌ها با او زندگی کردند؛ با درخشش‌های مستمرش خندیدند و با ناکامی او گریستند. پس او بیش از آنکه یک فوق‌ستاره باشد، یک همراه زندگی برای بسیاری از هوادارانش است.

اما طرفداران کریستیانو رونالدو، یک طرف ماجرا هستند و این ماجرا طرف‌های دیگری دارند که شاید کمتر مورد توجه قرار می‌گیرند و با این سوالات جدی مواجه نمی‌شوند:

چرا حضور ستاره‌ها در فوتبال ایران محدود به مسابقات رسمی لیگ قهرمانان آسیا است؟ قبل‌تر تنها تیم بازنشستگان میلان برای بازی دوستانه پرسپولیس به تهران آمده و قبل از آن هم بایرن مونیخ و تیم ملی آلمان که از آن روزها دهه‌ها می‌گذرد. بگذریم از اینکه فوتبال باشگاهی ما به هیچ وجه ظرفیت استخدام بازیکنان مسن و ستاره‌های قدیمی فوتبال جهان را ندارد.
در چنین صورتی طبیعتا طرفداران نیز با این پیش فرض به ورود النصر نگاه می‌کنند که هرگز قرار نیست رونالدو را (نه به عنوان بازیکن تیم ایرانی) در یک دیدار غیررسمی در ایران ببینند و طبیعی است از این یک فرصت استثنایی پیش آمده، بیشترین بهره را ببرند.

چرا باوجود اطلاع از حضور خیل عظیم دوستداران رونالدو در هتل اسپیناس پالاس، محلی برای تماشای ورود او در نظر گرفته نشد؟ به همین دلیل بود که طرفداران مخفیانه وارد لابی و محوطه پشتی و تپه شدند و آن تصاویر بعضا زشت را رقم زدند.
حتی همان ویدیو که با پشت‌زمینه تپه دست به دست می‌شود، حاصل همین تصمیم است چرا که اگر هواداران با تامین امنیت کامل، در بخش بالایی هتل مستقر می‌شدند، عملا هم از تماشای صحنه لذت می‌بردند و هم لازم نبود آنطور پشت اتوبوس بدوند تا او را از نزدیک ببینند.

باوجود تمام محدودیت‌ها، چرا نظم لازم در محوطه داخلی هتل برقرار نبود؟ طبیعتا مدیریت هزار نفر در جایی که از تمام جهات قابل کنترل بود، نباید کار سختی باشد اما حتی این کار هم انجام نشد.

منبع : ورزش سه