یادداشت امیرحسین کاوه؛ دو تصادم و سئوال فرصت و تهدیدهای کشور

دو صحنه تصادم که اخیرا دیدم:

یک پراید در خیابان نفت (دکتر مصدق فعلی) برای اینکه به عابری نزند به جوی آب افتاده بود، کاپوت به درخت خورده و له شده و جلو بندی آن داغون!…

صاحب ماشین خودش سالم بود ولی توی سرش می‌زد و گریه می‌کرد که ماشینش به فنا رفته و رهگذران آن عابر پیاده و صاحب پراید می‌گفتند وای بیچاره، بدبخت شد، احتمالا کارش هم  اسنپ هم بود.

 صحنه دیگر لکسوسی  در انتهای اتوبان بابایی با سرعت سرسام آور می‌راند موتوری وسپا وسط اتوبان ظاهر شد، لکسوس با پیچاندن ناگهانی فرمان به چپ در پایین اتوبان وارونه شد ،تمام ایربک‌ها باز و ماشین به فنا رفت.

ولی صاحب‌اش سالم بیرون آمد، خندان بود که اتفاق جانی برای خودش و بغل دستی‌اش و موتوری رخ نداده و همه عبوری‌ها می‌گفتند خدا را شکر که سالمید…

موتور وسپا بی‌خبر از حادثه‌ی پشت سرش که خودش عاملش بود به مسیرش ادامه می‌داد….

سئوال :

فرصت و تهدیدهای کشور را دانشگاهیان یا فعالان بازار  مثل کدام شخص حاضر در  این دو تصادم تحلیل می‌کنند؟!

مثل اون عابر پیاده‌ی خیابان نفت، رانده  پراید تصادفی، راننده لکسوس یا آن موتور سوار یا رهگذران کدام صحنه؟؟

امیرحسن کاوه- مدیرعامل گروه صنعتی سدید و عضو اتاق بازرگانی