یادداشت/ اتاق من سرد است! به قلم مهراد عباد

مهراد عباد
عضو هیئت نمایندگان ایران و تهران

قصه پر غصه اتاق بازرگانی و حاشیه های آن دیگر برای فعالین اقتصادی تازگی ندارد .

بعد از انقلاب اسلامی تا سالها اتاق های بازرگانی تحت اختیار افراد معدود اما مورد اعتماد نظام بود تا اینکه بعد از سالها جوانان روشنفکری از دل اتاق سنتی بیرون آمدند و تلاش کردند تحول مثبتی را در اتاق های بازرگانی به وجود آوردند. قبل از آن اتاق های ایران به واقع اتاق نسل اولی بود که تقریبا به طور کامل تحت اختیار دولت یا همراهانشان بود . بعد از تحول ایجاد شده و روی کار آمدن مدیران و روسای جوان در اتاق های بازرگانی تلاشی جهت سوق دادن اتاق های نسل اول به اتاق نسل دومی صورت گرفت تا بتواند دخالت دولت در امور بخش خصوصی را کاهش دهند و صدای بخش خصوصی را رساتر نمایند.

بعد از آن با توجه به دولت های مستقر، رویکرد و تعامل های متفاوتی از طرف دولت با بخش خصوصی شاهد بودیم. در پاره ای اوقات دولت ها تلاش نمودند که با تعامل و گاهی با فشار خواسته های بود از بخش خصوصی را محقق نمایند . بعد از تحول ایجاد شده و تغییر رویکرد اتاق ها به ارائه خدمات بیشتر به اعضا و تصویب قانون سه در هزار و چهار در هزار و سرازیری منابع مالی زیاد به اتاق ، با توجه به دیدگاه های متفاوت، شکافی میان جوانان تحول خواه ایجاد شد و چند گروه جدید در میان اتاق ها شکل گرفت.

شاید پیچ تاریخی به حاشیه رفتن و کم رمق شدن اتاق ها از این زمان آغاز شد. بدین سان که سهم خواهی و تمامیت خواهی بلای جان اتاق شد و گروه های مختلف بخش خصوصی و دولتی در این راه تلاش نموند.

بعد از هر انتخاباتی گروه های بازنده که خود را از کرسی های اتاق دور می دید تمام تلاش خود را می نمودند که کرسی ها را پس بگیرند و گروه های حاکم نیز با عدم تعامل کافی با منتقدین ، آتش جنگ و جدل را می افروختند.

سالهاست که تقابل دولت ، مجلس و گروه های مختلف اتاق تنها باعث تضعیف حقوق بخش خصوصی واقعی که دارای لابی های قدرتمند نیستند شده است.

در گذشته بسیاری از مدیران و روسای اتاق ها از بدنه دولت بوده اند و یا زمانی را در دولت مشغول کار بوده اند اما در سالهای اخیر شاهد حضور بیشتر بخش خصوصی واقعی در کرسی های اتاق هستیم که باعث دلخوشی بخش خصوصی واقعی از این موضوع شده چرا که بخش خصوصی واقعی تمایل دارد تا اتاق خود را به سمت اتاق های نسل چهارمی که دولت ها کمترین دخالت را درآن دارند، ببرند.

شوربختانه در انتخابات اخیر اتاق ایران شاهد افزایش سهم خواهی و تمامیت خواهی برخی از افراد محدود در دولت و مجلس هستیم. انتخابات اتاق های بازرگانی کاملا مطابق قوانین وضع شده موجود انجام شده و انجمن نظارتی مربوطه آنرا تایید نموده است اما چند ماهی است که با ارائه انواع سفسطه تلاش می نمایند تا این تنها جایگاه مستقل بخش خصوصی را تحت اختیار خود درآورند.

امید است جوانان جدید اتاق با دوری از حاشیه های موجود تلاش نمایند تا با توجه به مسئولیتی که بر عهده دارند ، باری از روی دوش بخش خصوصی حقیقی بر دارند و اتاق خود را به سمت اتاق نسل چهارم سوق دهند .